مقدس مآب ها چون کارها را بر وفق مراد خود نمى بینند، با سلاح دین و مذهب به جنگ حضرت ولی عصر(عج) مى روند.

خبرگزاری شبستان: در طول تاریخ اسلام ظاهرگرایان مهم ترین موانع احیاى دین و تحولات اجتماعى بوده اند. کسانى که به باطن و روح دین توجه نکرده و افق درک شان فراتر از پوست و قالب را نمى نگرد، لذا موجب مى شود که در زمان‌هاى حساس، تکلیف را نشناسند و به رویارویى پیامبر و امامان (ع) کشانده شوند.
در جریان نزول آیه روزه و نماز مسافر، پیامبر(ص) در سفر، دستور افطار دادند و خود روزه گشودند، ولى گروهى که به خیال مقدس مأبانه خود، هر سختى ثواب دارد، به روزه ادامه دادند. پیامبر با آنان برخورد کرد و به ایشان لقب گناهکار داد(1)

اینان کسانی هستند که حضرت علی (ع) را به ستوه آوردند و جنگ صفین را که در شرف پیروزی بودند را به صلح رساندند و آنچنان به جمود و خشک مغزی های خود ادامه دادند که حضرت مجبور شد در جنگی یک سویه اکثر آنان را از میان بردارند و عاقبت به دست یکی از همین مقدس مآبها به شهادت برسند. کسانى هستند که به ظاهر، خود را به قداست و تقوى آراسته مى کنند و از درون به بیمارى خود خواهى و خود پسندى دچارند و عوام الناس آن ها را مقدس مى پندارند.
امام صادق(ع) مى فرماید: آزردگى هایى که مهدى ما از روى نادانان روزگار خود متحمل مى شود، بیش از زحماتى است که به پیامبر از جاهلان زمان خود وارد شده . گفتم: چگونه؟ فرمود: پیامبر در زمانى برانگیخته شد که مردم، سنگ و درخت و چوب مى پرستیدند. قائم، آن گاه که قیام کند، مردم علیه او قرآن را تاویل مى کنند.(2)

طبق روایات بیشترین کار شکنى ها علیه حضرت از طرف کسانى است که ادعاى موافقت با امام را دارند و خود را از منتظران حضرت (ع) مى دانند. اینان، امام را نه به خاطر پیاده کردن اسلام اصیل، بلکه براى همراه کردن امام با آرزوهاى خود مى خواهند .
اینان چون کارها را بر وفق مراد خود نمى بینند، با سلاح دین و مذهب به جنگ امام مى روند که به فرموده امام صادق (ع): چه بسیارکسانى که ادعاى پیروى او را دارند، ولى پس از ظهور از او رو برمى گردانند(3) امام باقر(ع) مى فرماید: ...حضرت مهدى (ع) به سوى کوفه رهسپار مى شود. در آن جا شانزده هزار نفر از بتریه، مجهز به سلاح در برابر حضرت مى ایستند آنان قاریان قرآن و دانشمندان دینى هستند که پیشانى هاى شان از عبادت بسیار، پینه بسته، چهره هاى آن ها بر اثر شب زنده دارى زرد شده و نفاق سراپاى شان را پوشانده است. آنان یک صدا فریاد بر مى آورند، اى فرزند فاطمه(ع) از همان راه که آمده اى برگرد، زیرا به تو نیازى نداریم. حضرت مهدى (ع) در پشت شهر نجف، از ظهر روز دوشنبه تا شامگاه بر آنان شمشیر مى کشد و همه را مى کشد (4)
پی نوشت:‌
1. تفسیر نور الثقلین ج1 ص 0165
2.غیبة نعمانى ص 0322
3. میزان الحکمه ج 1 ص 292.
4. غیبة طوسی ص 283 اثبات الهداة ج 3 ص 516 بحارالانوار ج 2 ص 598.

نوشته شده توسط : منتظر

نظرات دیگران [ نظر]